Üzeri soslu, içi dolgulu ve yumuşacık hamura sahip bir tabağı kim geri çevirebilir?
Doğru tahmin ettiniz, mantıdan bahsediyoruz; İtalya’da ravioli, Gürcistan’da hinkal olan içi dolu hamur parçalarından…

Mantı
İngilizce’de her ne kadar ‘’Turkish Ravioli’’ olarak geçse de, Türk mantısının kendine has özellikleri var. Bu özelliklerin başında da mantının çok çeşitli kapatma tekniklerine sahip olması geliyor. Pişiriliş şekline, yöreye ve sosuna göre farklılık gösteren bu kapatma tekniklerinin hepsi ise ayrı el becerileri istiyor. Örneğin haşlanacak ya da fırınlanacak olan mantı daha küçük kapatılırken, kızartılan türler daha büyük hazılanabiliniyor. İçi ister et dolgulu olsun ister peynir, bizce mantıyı diğerlerinden ayıran en önemli özellik tabii ki üzerine dökülen yoğurdu ve tereyağlı sosu.

Ravioli
Dolgulu hamur türleri arasında en eski olduğu düşünülen ve İtalya’da 14. yüzyıldan itibaren tüketilmeye başlanan ravioli; iki ince makarna hamuru arasına çeşitli peynirler, et türleri, sebze türleri, taze otlar ya da yumurta ile doldurularak hazırlanıyor. Üzerine sos ilave edilerek ya da doğrudan sos içinde pişirilerek servis ediliyor. Bölgelere göre değişik malzeme içerikleri ve sosları olan ravioli, geleneksel olarak evde hazırlanan ve peynir dolgulu versiyonuyla tanınıyor.

Hinkal
Diğer mantı türlerine göre çok daha büyük ve sossuz olarak servis edilen Gürcistan mantısı hinkal, aslında Uygur kökenlerine dayanıyor. Yuvarlak biçimde açılan hamurun içine yerleştirilen etin, haşlanma sırasında suyunu salması ve böylece içi et suyu ile dolmasıysa hinkal’in püf noktalarından bir tanesi. Üzerine yalnızca karabiber eklenerek ya da sade servis edilen hinkal, genellikle içindeki kişnişle tat buluyor.